Bütün Dönüşler Yalnız Ona’dır

“Gönül’den Gönlüme bir yolculuktayım 💜”
Dönüşün Anlamı
Dönmek, sadece bir yer değiştirme değildir. Bazen yönümüzü bulmaktır, bazen özümüzü hatırlamaktır. Bir kayboluşun ardından gelen farkındalık gibidir bu dönüş. Her hata, her arayış, her yorgunluk, bizi yavaşça o merkeze taşır: O’na. Çünkü insanın ruhu, kendi menşeini bilir. Bizi yaratan kaynağı unuttuğumuzda, içimizde bir eksiklik, bir özlem hissederiz. İşte bu özlem, ilahi çağrının ta kendisidir.
Yolculuk Aslında Eve Dönüştür
İnsan çoğu zaman dışarıda arar huzuru. Yeni bir şehirde, bir ilişkide, bir başarıda… Oysa bu ayet bize hatırlatır: Hiçbir dışsal arayış bizi tamamlamaz. Çünkü dönüş yeri, bir coğrafya değil — kalbin içindeki ilahi alanıdır. Oraya döndüğünde her şey anlam bulur, zaman yavaşlar, nefes derinleşir, ve ruh, ‘Evet, burası evim,’ der.
Teslimiyetin Gücü
“Bütün dönüşler yalnız Ona’dır” derken, ayet aynı zamanda teslimiyeti öğretir. Her şeyin O’ndan geldiğini ve O’na döneceğini bilmek, insana muazzam bir huzur verir. Artık savaşmayı bırakırız. Hayatla, kaderle, insanlarla değil… Sadece olanı kabul etmeyi öğreniriz. Çünkü biliriz ki: Hiçbir şey boşuna değildir. Her şey bizi biraz daha ilahi sevgiye yaklaştırır.
Kalbe Dokunan Dua
Ey Rabbim, beni sana döndürecek her yola razıyım.
Beni senden uzaklaştıran her şeyi görmeyi, bırakmayı ve özgürleşmeyi nasip et.
Dönüşüm senin nurunla, huzurunla, rahmetinle olsun.
Bütün dönüşler yalnız sanadır. 💜

“Gönül’den Gönlüme bir yolculuktayım 💜”

Tutkunun Gücü: Kalıcı Alışkanlıklar Oluşturma Yöntemleri

Tutkunun Gücü: Kalıcı Alışkanlıkların Sırrı

Hayatımız boyunca defalarca yeni alışkanlıklar edinmeye çalışırız. Kimi zaman bir diyete başlarız, kimi zaman spor yapmaya karar veririz, kimi zaman da ruhumuzu besleyecek yeni uğraşlar ararız. Ancak çoğu zaman bu alışkanlıklar kısa sürede söner. Neden mi? Çünkü tutkuyla bağ kurmadığımız hiçbir alışkanlık kalıcı olamaz.

İradenin Sınırları
İrade güçlü bir itici güçtür. Başlangıçta bizi harekete geçirir, zorlandığımızda direncimizi artırır. Fakat yalnızca iradeye dayanarak bir alışkanlığı sürdürebilmek mümkün değildir. İrade tıpkı bir kas gibidir; kullanıldıkça yorulur, zayıflar ve bir noktada pes eder. İşte bu yüzden sadece irade ile ayakta duran alışkanlıklar, ruhumuzu beslemediğinde zamanla terk edilir.

Ruhun Köklerinden Gelen Motivasyon
Gerçek motivasyon dışarıdan gelen baskılardan, toplumun beklentilerinden ya da başkalarının onayından doğmaz. Kalıcı motivasyon, içimizde bir kıvılcım yakan, ruhumuzla rezonans eden, bizi canlı hissettiren uğraşlardan doğar.

Bir müzik aleti çalmaya başladığınızda, notaların kalbinize dokunması sizi her gün yeniden çalışmaya götürür. Yoga matına çıktığınızda bedeniniz kadar ruhunuz da esnerse, orada tutku filizlenir. Yazı yazarken kelimeler sizi özgürleştiriyorsa, kalem elinizden düşmez.

Tutku ve Süreklilik
Kalıcı alışkanlıkların sırrı tutkudur. Tutku, bir uğraşı sadece “yapılması gereken” bir görev olmaktan çıkarır; onu bir yaşam biçimine dönüştürür. İçsel coşkunuzu besleyen bir alışkanlıkta süreklilik kendiliğinden gelir. Çünkü ona geri dönmek için dışarıdan bir hatırlatıcıya ihtiyacınız yoktur; ruhunuz sizi çağırır.

Kendine Sor
Bir alışkanlığı hayatına katmak istediğinde kendine şu soruyu sor:

Bu benim ruhumu besliyor mu?
Bunu yaptığımda içimde bir coşku hissediyor muyum?
Yoksa yalnızca dışarıdan gelen beklentileri karşılamak için mi çabalıyorum?

Cevabınız “evet” ise, işte orada gerçek bir başlangıç vardır.

Son Söz
Alışkanlıklarınızla aranızda bağ kurmak, onları kalıcı kılmanın en saf yoludur. İrade sizi başlatır, fakat tutkuyla kurduğunuz bağ sizi daima devam ettirir.

“Gerçek motivasyon dışarıdan dayatılanlardan değil, içsel coşkunuzu körükleyen uğraşlardan doğar.”

“Gönül’den Gönlüme bir yolculuktayım 💜”

Âl-i İmrân Sûresi: Kalpten Gelen Bir Yolculuk

Kur’ân’ın kalbimize ışık olan sûrelerinden biri: Âl-i İmrân. Her harfinde bir merhamet, her ayetinde bir teslimiyet saklı.
Bu yazı, sadece bir açıklama değil… Aynı zamanda bir dua, bir nefes, bir içsel buluşma.

Ruhunun derinliklerine çağrıdır bu satırlar: Eğer kalbin yorgunsa, bu yazı senin için…

Âl-i İmrân Sûresi’nin Anlamı ve Özeti

Tevhid inancı bu sûrenin merkezindedir: Allah’tan başka ilah yoktur.
Hz. Meryem ve Hz. İsa’nın kıssaları, Allah’ın kudretini ve seçilmiş kullarını anlatır.
Sabır ve tevekkül, Müslümanların imtihanları içinde yeniden inşa edilir.
“Gevşemeyin, üzülmeyin. Eğer inanıyorsanız üstün olan sizsiniz.” (3:139) ayeti, kalplere güç verir.

Kalpten Gelen Dua

Ey kalpleri evirip çeviren Rabbim,
Kalbimi Senin nurunla sabit kıl.
İçimdeki her şüpheye karşı, Senin hakikatinle güçleneyim.
Beni, Meryem gibi arınmış bir kalbe,
İsa gibi merhametli bir ruha eriştir.

Sabretmem gereken her anda,
güçsüz hissettiğim her adımda,
bana ‘Gevşeme, üzülme, sen üstünsün’ ayetini hatırlat.

Kalbim dağınık olduğunda,
dünyanın yükü omzuma çöktüğünde,
beni sadece Sana bakan bir bakışla topla.

Dualarımı kabul et,
kalbimi imanla sükûna erdir.
Senden geldim, Sana döneceğim.

Ve ben… Gönül’den Gönlüne bir yolculuktayım 💜
Âmin.

Yönlendirmeli Meditasyon

Meditasyon Adı: Gücüm Kalbimde, Kalbim Rabbimde
Süre: 10-12 dakika

Başlangıç (Niyet):
“Ruhumun derinliğine iniyorum. Kalbimi Rabbime teslim ediyorum.”

Nefes Çalışması:
Burnundan derin bir nefes al.
Kalbine doğru çek.
Tut.
Yavaşça bırak.
İçinden “Ey kalpleri evirip çeviren Rabbim” diye fısılda…

Kalp Meditasyonu:
Kalbinin içinde bir nur parlıyor. O nur sana şöyle fısıldıyor:
“Gevşeme, üzülme, inanıyorsan sen üstünsün.” (3:139)

Kapanış:
Ellerini kalbine koy. Fısılda:
“Ben Gönül’den Gönlüne bir yolculuktayım..

Bu yazı bir duadır, bir yakarıştır.
Kendi içine dönen herkes için bir ışık, bir ilham ve bir hatırlayış…
Ne zaman yorgun hissedersen, bu satırlara geri dön.
Kalbinin Rabbi, seni her daim duyar.

💜 Gönül’den Gönlüne bir yolculuktayım…

Yaş Almanın Getirdiği Bilgelik

Zaman geçtikçe fark ediyorsun ki, hayat sandığın kadar karmaşık değil. Asıl karmaşık olan, senin zihnin ve başkalarından beklediklerin.

Bir zamanlar kendine şu soruları soruyordun:
“Bu bana neden böyle yaptı?”
“Neden bana saygısızlık etti?”
“Ben ne yaptım da bunu hak ettim?”

Ama olgunlaştıkça görüyorsun ki bu sorular seni bir yere götürmüyor. Asıl cevap çok daha sade:
“Demek ki kaliteli iletişim zemininden yoksun biriymiş. O halde benim seviyemde değil ve odağımı hak etmiyor.”

Huzuru Başköşeye Koymak
Yaş aldıkça en değerli hazinenin huzurun olduğunu anlıyorsun. Gereksiz kavgalara, tartışmalara, dramalara ayıracak enerjin olmadığını fark ediyorsun. Çünkü o enerji sana lazım: sağlığına, mutluluğuna, üretkenliğine, sevdiklerinle paylaştığın anlara.

Ve öğreniyorsun ki:
Başkalarının davranışları senin değerini belirlemez.
Onların yetersizliği senin eksikliğin değildir.
Senin en büyük önceliğin, kendi huzurundur.

Hayata Geliş Amacını Hatırlamak
Bir noktada içinden şu cümle yükseliyor:
“Ben bu hayata herkesi düzeltmek ya da her şeyi çözmek için gelmedim. Bu hayata kendim için mutlu, faydalı ve tatmin dolu bir yaşam deneyimlemek için geldim.”

Ve işte o an hafifliyorsun. Sırtındaki yükler azalıyor. Çünkü kimseyi değiştirmek zorunda olmadığını, sadece kendi yolculuğundan sorumlu olduğunu hatırlıyorsun.

“Benden Bu Kadar” Diyebilmek
Hayat sana en büyük derslerden birini öğretiyor: “Benden bu kadar.”
Bu söz, vazgeçmek değil; sınırlarını bilmek, kendini korumak, enerjini doğru yere yöneltmek demek. Olgunluğun ve bilgelik halinin sessiz ama güçlü bir ifadesi.

Son Söz
Yaş almak demek, dramadan uzaklaşıp huzuru seçmek demek.
Artık biliyorsun: önemli olan başkalarının ne yaptığı değil, senin neyi seçtiğin.

Ve bilgelik sana fısıldıyor:
“Senin yolculuğun sana ait. Huzurun, mutluluğun ve anlamın öncelikli. Benden bu kadar.”

Kapanış Duası
Allah’ım, kalbimi dramadan uzak tut, huzurla doldur.
Beni kendi yolumdan ayırma, bana bilgelikle seçim yapmayı öğret.
Her anımı sevgiyle, şükürle ve huzurla yaşamayı nasip et.
Âmin.
💜 “Gönül’den Gönlüme bir yolculuktayım”

Kendini Tanımak: Mutluluğa Açılan Yol

“Gönül’den Gönlüme bir yolculuktayım 💜”

Herkesin hayatında defalarca duyduğu ama en zor cevaplanan sorular vardır:
“Seni ne mutlu ediyor?”
ve
“Bunun için ne yapmalısın?”

İlk bakışta cevap basit gibi görünür; belki sevdiğin bir yemek, belki sevdiklerinle geçirilen bir zaman, belki de doğada yürüyüş yapmak. Ama aslında bu soruların gerçek cevabı, senin kendini ne kadar tanıdığında gizlidir. Çünkü kendini tanımadığın sürece mutluluğu dışarıda ararsın, bulsan da kalıcı olmaz.

—

Gerçek Mutluluk Nerede?
Çoğu öğreti bize der ki: “Mutluluk dışarıda değil, içimizdedir.”
Ne kadar doğru bir söz, ama bugünün dünyasında o içe dönüşü bulmak kolay değil.

Çünkü içinde yaşadığımız realite, bize sürekli tam tersini söylüyor.
– Reklamlar, mutluluğu yeni bir eşyaya sahip olmakla eşleştiriyor.
– Sosyal medya, mutluluğu başkalarının hayatıyla kıyaslamaya zorluyor.
– Toplum, “şunu yaparsan mutlu olursun” diye kurallar koyuyor.

Böylece mutluluğu hep dışarıda, bir “sonraki adımda” arıyoruz: Daha güzel bir ev, daha iyi bir iş, daha fit bir beden, daha çok beğeni…

Sanki mutluluk hep ulaşılması gereken uzak bir hedefmiş gibi.

Ama kalbimizin derinliklerinde biliyoruz ki mutluluk, aslında şu anın içinde gizli. Sessiz bir an, bir dostun gülümsemesi, bir ağacın gölgesinde aldığın nefes…

İşte o küçük anlar, dış dünyanın koşullarına bağlı değil; iç dünyanın dinginliğinden doğuyor.

—

Kendini Tanımak Ne Demektir?
Kendini tanımak, yalnızca “ben buyum” demek değildir. Bu yolculuk, kendi ihtiyaçlarını, duygularını, sınırlarını, değerlerini ve hatta korkularını görebilme cesaretini içerir. Kendini tanımak, hem güçlü yanlarını kabul etmektir hem de kırılganlıklarına şefkatle yaklaşmaktır.

Ama en önemli sorulardan biri de şudur:
“Ben kimim?”
Ve onun kadar güçlü olan diğeri:
“Ben ne değilim?”

Çünkü bazen kendimizi tanımak, öncelikle ne olmadığımızı fark etmekle başlar.
– Başkalarının bizden bekledikleri değiliz.
– Etiketler, roller ve toplumsal kalıplar değiliz.
– Sadece başarılarımız ya da başarısızlıklarımız da değiliz.

Bunları ayıkladıkça, geriye öz benliğimiz kalır. İşte o öz, gerçek kimliğimizin ışığını taşır.

Bazen hayat bize sürekli aynı döngüleri yaşatır: benzer ilişkiler, aynı hayal kırıklıkları, aynı hisler.

İşte bu tekrarlar, aslında bize kendimizi tanımamız için sunulan işaretlerdir.

Onlara kulak verirsek, “neden” sorusuna değil “ben burada kimim, ne öğrenmeliyim?” sorusuna cevap ararız.

—

Kendini Tanımanın Yolları
Kendini tanımak bir süreçtir, bir günde olup bitmez. Ancak bu yolda adım atmak, mutluluğun anahtarını eline almak demektir.

– Günlük tutmak: Duygularını kâğıda dökmek, iç sesini daha net duymana yardım eder.
– Meditasyon ve yoga: Zihni sakinleştirmek, kalbin sesini duymanın en güzel yollarındandır.
– Kendine sorular sormak: “Beni ne incitiyor?”, “Beni ne güçlendiriyor?”, “Benim için en önemli değerlerim neler?” gibi sorular seni kendine götürür.
– Hayat döngülerine bakmak: Tekrar eden olaylar, aslında öğrenilmemiş derslerin göstergesidir. Onları fark etmek, kendini tanımanın kapısını açar.

Bu yolculukta sabır, dürüstlük ve şefkat en önemli rehberlerdir. Çünkü kendini tanımak, aynı zamanda kendini olduğun gibi kabul etmektir.

—

Mutluluğa Açılan Kapı
Kendini tanımak, mutlu olmanın ön koşuludur. Çünkü kendini tanımadan mutluluk hep dışarıda aranır: bir eşte, bir işte, bir evde, bir şehirde… Oysa gerçek mutluluk içten doğar. Kendini tanıyan, kendi ihtiyaçlarını bilen ve kendi yolunu görebilen kişi, mutluluğun reçetesini kendi kalbinde bulur.

Bir başkasının mutluluk reçetesi sana uymaz. Kendi yol haritanı ancak sen çizebilirsin. Ve bu haritanın ilk adımı da kendine dönmektir.

—

Bugün İçin Bir Niyet
Bugün, kalbine şu niyeti fısıldayabilirsin:

“Kendimi daha iyi tanımaya niyet ediyorum.
Kalbimin fısıltılarını duymaya, yolumu şefkatle aydınlatmaya niyet ediyorum.
Mutluluğu dışarıda değil, içimde bulmaya niyet ediyorum.”

—

Unutma: Kendini tanımak, bir ömür sürecek en güzel yolculuktur. Ve o yolculukta attığın her adım, seni biraz daha kendine yaklaştırır.

“Gönül’den Gönlüme bir yolculuktayım 💜”

🍂 Eylül’e Hoş Geldin: Yeni Başlangıçların Ayı

Eylül’e Hoş Geldin: Yeni Başlangıçların Ayı

“Gönül’den Gönlüme bir yolculuktayım 💜

”Eylül, yazın coşkulu enerjisinden sonbaharın dingin kollarına geçtiğimiz bir eşiktir. Yaprakların sararıp dökülmesi, bize bırakmanın, hafiflemenin ve özümüze dönmenin önemini hatırlatır.

Doğa yavaşlar, biz de içimize dönüp derin bir nefes alırız. Eylül aynı zamanda hasat zamanıdır. Toprağa ektiğimiz niyetlerin meyvesini toplar, şükürle kabulleniriz.

Bu ay, bize sabrı, teslimiyeti ve düzeni öğretir.

Eylül’ün Enerjisi- Denge ve içsel uyum: Sonbahar ekinoksu ile gece ve gündüz eşitlenir. Hayatımızda da dengeyi kurmaya çağrılırız.- Bırakma ve yenilenme: Sararan yapraklar gibi biz de bize hizmet etmeyen yükleri bırakabiliriz.

– Şükür ve bereket: Hasat mevsimi, şükretmeyi ve bolluğu görmeyi hatırlatır.

Kadim Bilgelikte Eylül’ün Önemi Eylül, kadim bilgelikte eşik ve geçiş ayı olarak bilinir. Yazın ateş enerjisinden sonbaharın toprak enerjisine geçişi simgeler. Bu yüzden Eylül, insanın kendi içine dönüp düşüncelerini, niyetlerini ve hayatını gözden geçirmesi için kutsal bir zaman dilimi kabul edilmiştir.

– Antik uygarlıklarda Eylül, hasat festivalleriyle kutlanırdı. Toprak Ana’ya şükran sunulur, bolluk ve bereket için dualar edilirdi.

– Mevsim döngülerinde bu ay, “denge kapısı” olarak görülürdü. Gündüz ve gecenin eşitlendiği ekinoks, ruhsal dengeyi kurma, içsel ve dışsal dünyayı uyumlama fırsatı olarak algılanırdı.

– Ezoterik geleneklerde Eylül, “bilgeliğin açığa çıktığı” bir dönemdir. Çünkü doğa döngüsünün bize öğrettiği, bırakmanın bilgeliği ve yeniye yer açmanın cesaretidir.

– Tasavvufta ise sonbahar, kalbin arınma zamanı olarak yorumlanır. Eylül ayı dabu arınmanın kapısını açar; nefsin yüklerinden sıyrılma, içsel huzura yaklaşmadönemi olarak görülür.

Mistik Anlamda Eylül Eylül, mistik öğretilerde “eşik zamanı” olarak kabul edilir. Yani iki dünyanın – yazın dışa dönük, canlı enerjisi ile sonbaharın içe dönük, derinleştirici enerjisi – arasında bir köprü kurar. Bu da bize içsel dönüşüm, sezgilerin güçlenmesi ve ruhsal farkındalık getirir.

– Ekinoks: Eylül ekinoksu, ışık ile karanlığın eşitlendiği andır. Bu, insanın kendi içindeki aydınlık ve gölge tarafı dengelemesi için mistik bir çağrıdır.

– Ruhsal Arınma: Mistik geleneklerde Eylül, ruhun fazlalıklarını bırakıp saf niyetlerle yeniden doğma zamanıdır. Adeta bir içsel temizliktir.

– Perdelerin İncelmesi: Bazı kadim inançlara göre Eylül ayıyla birlikte doğa daha sessizleştiği için, ruhsal âlemlerle iletişim de kolaylaşır. Rüyaların, sezgilerin ve kalp fısıltılarının daha net duyulduğu bir dönemdir.

– Sayıların Dili: Eylül, yılın 9. ayıdır. Numerolojide 9; tamamlanma, döngünün kapanışı ve yeniye yer açma enerjisini taşır.

Bu yüzden Eylül, eski defterleri kapatıp yeni başlangıçlara hazırlık yapma ayıdır.

Eylül İçin Niyetler- Kalbimi şükürle açıyorum, olanı olduğu gibi kabul ediyorum.- Bana ağır gelen yükleri bırakıyor, hafifliyorum.

– Yaşamımda dengeyi, düzeni ve huzuru davet ediyorum.

– Yeni başlangıçlara sevgiyle adım atıyorum.

– İçimdeki bilgeliğe güveniyor, ilahi olanla uyum içinde yaşıyorum.

🕊 Eylül Ritüeli Önerisi

Bir mum yak. Elinde bir kâğıda artık hayatında taşımak istemediğin duygu, düşünce veya alışkanlıklarını yaz.

Sonra derin bir nefes al, şükrederek o kâğıdı yak ya da toprağa göm.

Bu, Eylül’ün enerjisiyle uyumlu güçlü bir bırakma ritüelidir.

Duam “Eylül’ün huzuru ve bereketi kalbime dolsun. İlahi olanın ışığı yoluma rehberlik etsin.

Şükürle, sevgiyle ve teslimiyetle bu yeni aya adım atıyorum.

”Gönül’den Gönlüme bir yolculuktayım 💜

Neden ‘Sen nasılsın?’ Demiyoruz?

Hepimiz günlük hayatta defalarca kez duyuyoruz:
“Merhaba, nasılsın?”

Ama çoğu zaman bunun devamında aynı soruyu geri duymayız. Yani insanlar çoğu zaman “Sen nasılsın?” demez. Peki neden? Bunun ardında yatan şey yalnızca unutkanlık ya da nezaket eksikliği değildir; aslında çok daha derin bir mekanizma çalışır.

Neden ‘Sen nasılsın?’ diye sormuyoruz?

Odak noktasını kendinde tutmak
Bazı insanlar sohbeti, kendi gündemlerini anlatma fırsatı olarak görür. Karşısındakini sormak akıllarına bile gelmez; çünkü merak duygusu değil, kendini ifade etme arzusu ön plandadır.

Öğrenilmemiş iletişim alışkanlıkları
Çocukluktan itibaren ailede ya da çevrede, “karşıya nasılsın demek” doğal bir refleks olarak öğretilmemiş olabilir. Böylece kişi büyüdüğünde de bunu bir ihtiyaç olarak görmez.

Duygusal sorumluluk almaktan kaçmak
“Sen nasılsın?” diye sormak, aslında bir kapı açmaktır. O kapıdan içeri girdiğinde “İyi değilim” cevabıyla karşılaşma ihtimali vardır. İşte tam da bu yüzden birçok kişi sormaz. Çünkü duyacağı cevabın yükünü taşımaktan, o duygunun içinde kalmaktan çekinir.

‘İyi değilim’ dendiğinde neden toparlama ihtiyacı hissedilir?

Toplumda yerleşmiş güçlü bir inanç vardır:
“Biri üzülüyorsa, onu iyi yapmak senin görevin.”

Bu yüzden “iyi değilim” cümlesi duyulduğunda çoğu kişi kendiliğinden sorumluluk hisseder. Çözüm üretmeye, moral vermeye, toparlamaya çalışır. Ama aslında şu sorunun cevabı önemlidir:
“Ben iyi değilim dediğimde, beni toparlaması gerektiğine nerede karar verdi?”

Cevap nettir: Kararı veren kendisi değildir; onun içindeki alışkanlıklar, öğretiler ve korkulardır.

Gerçek Destek ile Sahte Destek Arasındaki Fark

Gerçek Destek
– Çözüm sunmaz, varlığıyla şifa olur.
– “Yanındayım, seni duyuyorum” diyebilir.
– Alan açar, yargısızca dinler.
– Karşısındakini değiştirmeye çalışmaz.

Sahte Destek
– Hızla çözüm arar: “Boşver, geçer.”
– Kendi huzursuzluğunu bastırmak için “Hadi toparlan” der.
– Yüklenir ya da kaçar: ya fazla sahiplenir ya da tamamen uzaklaşır.
– Kalbi orada değildir, maskelerle yaklaşır.

İyi Ol Baskısı Nedir?

“İyi ol” baskısı görünürde şefkatli bir telkin gibi dursa da, aslında gizli bir mesaj taşır:
“Senin bu halin bana ağır geliyor, bir an önce değiş ki ben de rahat edeyim.”

Bu baskının altında üç şey yatar:
1. Acıya dayanamayış → Karşıdakinin üzüntüsü kişiye kendi acılarını hatırlatır.
2. Kontrol ihtiyacı → Ortamın enerjisini hemen toparlamak ister.
3. Kendi huzurunu koruma → Karşısındakinin duygusunu bastırarak kendi içsel dengesini kurtarmaya çalışır.

Ama unutmayalım:
Duygular bastırıldığında şifa bulmaz.
Gerçek iyileşme, önce olduğun hali kabul etmekle başlar.

İyi Ol Baskısına Maruz Kaldığında 3 İçsel Adım

1. Kendine Fısılda: “Ben olduğum halimle değerliyim. İyi olmak zorunda değilim.”

2. Sınırını Koy: Nazikçe, “Şu an sadece hissetmeye ihtiyacım var.” diyebilirsin.

3. Duyguna Tanıklık Et: Derin bir nefes al, kalbine dokun ve sor: “Şu an aslında ne hissediyorum?” Duygularını görmek, onları bastırmaktan daha şifalıdır.

Ruhsal Perspektiften: Enerji Dengesizlikleri

Bazen birinin “Sen nasılsın?” diye sormamasının ardında, yalnızca iletişim eksikliği değil, enerji alışverişindeki dengesizlik de vardır.

Alan – Veren Dengesizliği
– Bazı insanlar almaya daha yatkındır, vermeye kapalıdır.
– İlgi, şefkat, merak onların yönüne akar ama karşıya akıtmayı unuturlar.
– Bu kişiler sohbetlerde de hep “alıcı” konumundadır; duymak, anlatmak, görünmek isterler ama nadiren geri verirler.

Başkasının duygusunu üstlenme korkusu
– Bir de tersi vardır: “Sana nasılsın?” sorusunu sormaktan kaçınır; çünkü cevabın getireceği duygusal yükü taşımaktan korkar.
– “İyi değilim” dendiğinde kendini mecbur hissedecektir: toparlamak, çözmek, destek olmak…
– Bu korkudan ötürü soruyu hiç sormaz; görünürde ilgisiz, aslında korunmaya çalışan bir tavırdır.

Ruhsal Bütünlükten Uzaklaşma
– Enerjisel olarak bakarsak, gerçek denge hem vermek hem almakla kurulur.
– Sadece almak → bencillik ve doyumsuzluk yaratır.
– Sadece vermek → tükenmişlik ve yorgunluk getirir.
– Sağlıklı akış ise sevgiyle hem almak hem de vermektir.

Kimse kimseyi toparlamak zorunda değil.
Bazen en büyük destek, çözüm üretmek değil; yanında kalabilmektir.

Gerçek destek:
“Seni duyuyorum.”
“Yanındayım.”
“Sen olduğun gibi değerlisin.”

Unutma Gönül Yolcusu, “iyi ol” baskısı senin yükün değil.

Sen olduğun halinle zaten bütünsün ve değerlisin..

💜 Gönül’den Gönlüme bir yolculuktayım.

Gönülden Gönüle: Aşkın Kalbinde

Bir bakışın,
göğün sonsuz mavisine sığmaz,
kalbimde bin yıldız doğar.

Ellerin,
zamanı durduran bir dua gibi,
dokunduğu yerde hayat filizlenir.

Aşk,
adının fısıldandığı yerde
sonsuzluğun diliyle konuşur.

Sen,
gönlümde açan en derin sır,
ruhumun kıyısına vuran dalgasın.

Ve ben,
her nefeste yeniden yanarak,
sana varmakla
kendime dönüyorum.

Duam

İlahi aşkın ışığıyla kalbimizdeki tüm perdeler aralansın. Sevgi, her adımda bize yol göstersin. 💜

Gönül’den Gönlüme Bir Yolculuktayım

Estés’in Diline Göre Kadınların Serüveni

Çok Uzun Süre Kalmak: Tükenmiş Kadınların Hikâyesi

Gönül’den Gönlüme Bir Yolculuktayım

“Ben gidiyorum” demek için güçlü bir iradeye ve kararlılığa sahip olmak gerekir. Clarissa Pinkola Estés’in Kurtlarla Koşan Kadınlar kitabındaki “Çok Uzun Süre Kalmak” bölümü, tam da bu cesareti kadınlara hatırlatır. Çünkü kadının kendi içgüdüsel doğasına aykırı bir yerde, ilişkide, işte ya da yaşam biçiminde fazlaca oyalanmasının bedelini anlatır.

İçgüdülerden Kopuş

Kadın, kendi sezgilerini dinlemediğinde, orada uzun süre kalır. İç ses “git” der, ama zihin ya da kalp ısrarla kalmaya çalışır. Gereğinden uzun kalmak, kadının yaratıcı enerjisini tüketir, canlılığını azaltır, ruhunu köreltir. Aslında kurt kadının doğası durmaktan değil, akmaktan beslenir.

Mitlerin ve Masalların Dili

Estés, bu bölümü masallardan örneklerle besler. Kahraman kadın çoğu hikâyede yanlış yerde fazla kalır ve bunun bedelini öder. Fakat asıl büyü, o anı fark edip çıkma cesaretini gösterdiğinde gerçekleşir. Masalın dili bize şunu öğretir: çok uzun süre kalmak tüketir, çıkmak dönüştürür.

Gündelik Rutinlerin Tuzakları

Kadınların çoğu, her günün aynı ritüelleriyle boğulur: iş, ev, sorumluluklar, bitmeyen beklentiler… Bir noktadan sonra kadın, bu rutini “normal” sanmaya başlar. İçinde hâlâ dans etmek, yaratmak, sevmek isteyen canlı bir ruh vardır ama gündelik yüklerin ağırlığı o sesi bastırır.

Tükenmiş Kadınlar

Estés, tükenmiş kadını şu hâlleriyle betimler:

– Gözlerindeki ışığı kaybetmiş,

– Hayattan tat almak yerine yalnızca görevlerini yerine getiren,

– Kendi ihtiyaçlarını sürekli erteleyen,

– İçindeki yaratıcı güce ulaşamayan…

Asıl tehlike, bu hâlin alışkanlığa dönüşmesidir. Kadın, kendi doğasından uzaklaşır ve “çok uzun süre” kalır: yanlış işte, yanlış ilişkide, yanlış hayatta.

İçgüdülerin Çağrısı

Kadının iç sesi fısıldar:

– “Artık sana ait olmayan yerde durma.”

– “Ruhunu doyurmayan sofradan kalk.”

– “Cesaret et, çık, git.”

Ama çoğu zaman korku, bağımlılık, onaylanma isteği veya “bir gün değişir” umudu kadını tutar. İşte Estés, bu bölümde kadına şunu hatırlatır: Senin içindeki kurt doğası hâlâ canlıdır. Onu dinle.

“Ben Gidiyorum” Diyebilmek

Gitmek, zincirleri kırmak değil, zincir olmadığını fark etmektir. Kadın, “Ben gidiyorum.” dediğinde aslında kendini yeniden doğurur.

– Tükenmiş bir işten ayrıldığında,

– Ruhunu daraltan bir ilişkiden çıktığında,

– Enerjini tüketen dostlukları bıraktığında…

O anda yeniden nefes alır. Çünkü artık içindeki kurt, özgürce koşabilecektir.

Kalpten Niyet

“Artık bana ait olmayan her şeyden özgürce çıkıyorum.
Ruhumun sesine kulak veriyor, kendi yolumu onurlandırıyorum.
Cesaretle söylüyorum: Ben gidiyorum.
Ve bu gidiş, aslında kendime dönüşüm oluyor.”

Gönül’den Gönlüme Bir Yolculuktayım

Montaigne’den İçsel Mesafeyi Anlama Dersleri

Gönül’den Gönlüme Bir Yolculuktayım

“Kendimle aramızdaki fark, bir başkasıyla aramızdaki fark kadar büyüktür.” – Montaigne

İçsel Yabancılık

Aslında Montaigne burada en derin hakikatlerden birine işaret ediyor: Biz bazen kendimize en uzak yabancıyız. İçimizde birçok “ben” var — çocuk ben, incinmiş ben, güçlü ben, bilge ben… Ama çoğu zaman yalnızca tek bir yüzümüzle kendimizi tanıyoruz. İşte o yüzden, başkalarıyla aramızda hissettiğimiz uzaklık, aslında kendimizle aramızdaki mesafeyi yansıtıyor.

Ayna Etkisi

Bir başkasıyla yaşadığımız çatışma, kırgınlık ya da yakınlık çoğunlukla içimizdeki farkların aynada görünmesinden ibaret. Başkasının bizi anlamaması, belki de kendimizi anlamamamızdan geliyor. Eğer kendimizle olan bağı güçlendirirsek, başkalarıyla olan ilişkimiz de daha şefkatli ve dengeli olur.

Kendine Yolculuk

Montaigne’in bu sözü aslında şunu fısıldıyor:
“Kendine yaklaş ki, dünyaya da yaklaşabilesin.”
İçsel mesafe kısaldıkça, hayatın bütünündeki mesafe de azalıyor. O yüzden her meditasyon, her dua, her niyet aslında bu mesafeyi kapatma çağrısıdır.

Niyet

“Bugün, kendimle aramdaki mesafeyi azaltmayı seçiyorum. İçimdeki her hâli kabul ediyorum. Kendime yaklaştıkça, tüm varoluşa da yaklaşıyorum.” 💜

Gönül’den Gönlüme Bir Yolculuktayım